18 jaar onschuldig in de dodencel in Kenia

Het is 1998, Pete woont met zijn vrouw en twee jonge kinderen in Nairobi, Kenia. Ze zijn jong getrouwd en hebben samen een zoontje van 5 en een dochtertje van 3 jaar. Hij werkt als een interieur designer.

Op een ochtend wordt Pete gebeld vanuit het politiebureau. Hij krijgt het verschrikkelijke nieuws te horen dat zijn vrouw vlak voor het politiebureau is vermoord, een plek die doorgaans heel goed bewaakt wordt.

Pete haast zich, overmand door emoties, naar het politiebureau. Hij wil daar zijn, horen wat er gebeurd is. Bij het politiebureau aangekomen wordt Pete gearresteerd. Een goede bekende van hem zegt namelijk dat hij de dader is. Op basis van deze beschuldiging wordt hij, zonder verder enig bewijs, ingerekend voor moord op zijn eigen vrouw.

Op het politiebureau wordt hij opgesloten. Hij krijgt niemand te spreken en zit zonder enige officiële aanklacht 30 dagen vast in de cel. Er is geen bewijs in de zaak en als de zaak na 30 dagen voorkomt, wordt hij geseponeerd wegens onvoldoende bewijs. Na 60 dagen komt de zaak eindelijk voor het gerecht. Door de jury in de rechtbank wordt unaniem besloten dat Pete ‘niet schuldig’ is aan de moord op zijn vrouw. Echter de rechter veroordeeld hem tot de doodstraf. Pete blijft volhouden dat hij onschuldig is…

Na de uitspraak van de rechtbank wordt Pete naar Kamiti Maximum Security Prison gestuurd. Eind jaren ’90 was dit één van de meest beruchte gevangenissen ter wereld. Hij wordt hier 23 uur per dag opgesloten in een kleine cel, samen met 13 anderen mannen. Voor de 2 kinderen van Pete wordt een pleeggezin gevonden en zij krijgen te horen dat hun beide ouders zijn overleden. Pete zelf was hier niet van op de hoogte.

Ondanks alles wat er op dit moment in Pete’s leven gebeurt, blijft hij hoop houden. Pete: “Ik geloofde geen moment dat ik dood zou gaan voor iets dat ik niet had gedaan. Elke dag stond ik op en zei ik tegen mijzelf dat ik de volgende dag naar huis zou gaan. Zo hield ik de hoop levend, ik concentreerde mij op mijn kinderen. Ik zei tegen mijzelf dat deze kinderen nu geen ouders hebben, hoe zou ik ze weer kunnen zien?” Pete besloot iets in zijn hart. In plaats van bitterheid koos hij ervoor diegenen te vergeven die die hem veroordeeld hadden.

Begin 2000 worden de omstandigheden iets beter in de Keniaanse gevangenissen. Kenia begint zijn gevangenissysteem drastisch te hervormen. Zo worden de levensomstandigheden voor gevangenen verbeterd en wordt er geïnvesteerd in onderwijs voor gevangenen. Pete maakte dankbaar gebruik van deze hervormingen. Hij is vastbesloten om het optimale eruit te halen, ook al zit hij achter tralies. Hij besluit om rechten te gaan studeren. Zijn droom is om in de toekomst de terugkeer naar de gevangenis onder jongeren terug te dringen en te voorkomen dat jongeren in de criminaliteit belanden. Pete start met zijn studie rechten, hij is de eerste gevangene in Kenia die deze studie achter tralies volgt.

In 2006 breekt er, door een lange periode van droogte, hongersnood uit in Kenia. In de gevangenis horen ze van de hongersnood, maar krijgt men gewoon 3x per dag te eten. Het is zelfs verplicht voor de gevangenen om te eten. Terwijl Pete zijn maaltijd eet, denkt hij eraan dat er buiten kinderen sterven van de honger. Hij vraagt aan de gevangenisdirectie of hij zijn maaltijd mag doneren. Hij krijgt toestemming. Uiteindelijk doen alle 137 mannen in de dodencel mee met zijn actie. Ook de andere gevangenen horen van de actie,  bijna alle 3500 gevangenen in Kamiti Maximum Security Prison besluiten mee te doen. De actie slaat zelfs over op een deel van de bewakers die een deel van hun salaris doneren. Er vindt verandering van binnenuit plaats.

In 2007, als Pete nog steeds in de dodencel zit, besluit hij een organisatie op te richt. Hij noemt deze organisatie Crime Si Poa, wat in het Swahili ‘criminaliteit is niet cool’ betekent. Terwijl hij van achter tralies zijn plan verder vorm geeft, werkt hij ook hard aan het pleiten voor gerechtigheid – voor zichzelf en voor veel van zijn medegevangenen. In 2014 studeert Pete, met steun van het African Prisons Project, als eerste Keniaanse gevangene af in algemeen recht.

Op een dag krijgt Pete van een bewaker te horen dat hij waarschijnlijke weet waar zijn kinderen zijn. Ze zitten mogelijk bij zijn eigen kinderen op school. Om zeker te zijn of het klopt, vraagt Pete naar de namen van de jongen en het meisje. De voornamen kloppen maar de achternaam niet. Toch heeft Pete goede hoop. Een bewaker, die bekend staat om zijn hardhandig omgaan met de gevangenen, regelt een telefoon voor hem. Zo maar. In eerste instantie is Pete argwanend want een gevangene mag geen telefoon hebben of vasthouden. Toch besluit Pete te bellen na 16 jaar stilte! Hij krijgt te horen dat het inderdaad zijn kinderen zijn en dat het goed gaat met ze en dat zijn zoon over 1,5 jaar afstudeert aan de universiteit.

Na meerdere pogingen om via de gerechtelijke weg vrij te komen, besluit Pete het in 2016 over een andere boeg te gooien. Pete: “Uiteindelijk besloot ik een brief aan president Uhuru te schrijven. Ik schreef hem: Meneer, ik ben het niet eens met de beslissing van de rechtbank, maar ik respecteer het. Ik ben als vader niet bij de diploma-uitreikingen of toneelstukken van mijn kinderen geweest. Inmiddels zijn ze zo groot dat ze gaan afstuderen aan de universiteit en als ouder moet ik hier bij zijn”. Naar aanleiding van deze woorden kreeg Pete in 2016 een presidentieel pardon.

Nadat hij vrij was ging Pete door met het werk van Crime Si Poa. Het is nu een officieel geregistreerde NGO die zich inzet voor jongeren, gevangenen en ex-gevangenen. Op bijzondere wijze mocht Pete na zijn vrijlating ook de president van Kenia ontmoeten. Zo kreeg hij het voor elkaar om een voetbalveldje in één van sloppenwijken te behouden voor de jongeren. Dit voetbalveldje was namelijk ingenomen voor andere activiteiten en meer jongeren vervielen hierdoor in criminaliteit omdat ze hun trapveldje en daardoor hun dagbesteding kwijt waren.

Pete is de Here God dankbaar dat hij niet in bitterheid verviel en dat hij nu dit geweldige werk mag doen. Stichting Antwoord ondersteunt het werk van Crime Si Poa. Zijn getuigenis gaat door! Zo mogen we samen vele gevangenen in Kenia helpen en over de Here Jezus vertellen. Levens veranderen ook, in de gevangenis.